Stanley Miligram 1963 yılında, Yahudi soykırımına katılan ve destek veren vatandaşların psikolojilerini anlamak adına bir deney yapmaya karar verdi. Alman halkının soykırıma katılmasında ve buna izin vermesinde, özel bir şeyler olduğu iddiasını kanıtlamak istiyordu.

Miligram, deneye katılan kişilere, göremedikleri odada birileri olduğunu, onlara sorular soracaklarını, yanlış cevap verdikleri takdirde elektrik şoku vermelerini istediklerini söyledi ve buna uygun bir düzenek hazırladı. Şok verilen kişi aslında bir oyuncuydu ve rol yapıyordu. Verilen elektrik şoku da gerçek değildi, fakat deneye katılanlar bunu bilmiyorlardı.

Bu deneyi meşhur kılan ürkütücü kısmı ise şuydu: Şoku vermeleri istenen denekler belirli bir süre sonra büyük bir keyifle deneycinin talimatlarına uyarak yanlış cevap veren kişiye şok vermeye başladılar. Daha da enteresan tarafı, oyuncu konumundaki şoku alan kişinin acı bağırışları ve merhamet istemesine karşın denekler şok vermeye devam ettiler. Acı çektirmek hoşlarına gidiyordu.

Belki de insanların içerisindeki kötülük onlara verilen büyük yetki ve güçlerle ortaya çıkmıştı.