Nazi Almanyası tüm Avrupa'ya hüküm sürüyordu. Nerede bir Yahudi varsa o Yahudi toplama kamplarına taşınacaktı ve gerektiği kadar çalıştıktan sonra kıyıma uğratılacaktı. Başka yolu yoktu. Adolf Hitler hepsinin ölmesi gerektiğini söylüyordu.

Öyle de olacaktı. Tarihler 19 Mayıs 1944'ü gösteriyordu. Transilvanya'dan bir grup Yahudi toplanmıştı ve Polonya'daki ölüm kampı Auschwitz'e getiriliyordu. Bu kafilede hemen dikkati çeken 7 kişi vardı. Bu 7 kişi 10 bireylik Ovitz ailesinin cüce bireyleriydi.

Güliver'in maceralarındaki Liliput ülkesinden esinlenerek bir tiyatro grubu kuran ve ismini Liliput kuran cüceler çeşitli yerlerde sahne alarak geçimlerini sağlıyorlardı. Bedenleri günlük yaşantıya elverişli olmasa da birbirlerine destek olarak yaşıyorlardı. Ta ki SS Subayları onları Nazilerin en büyük imha kampı Auschwitz'e getirene kadar. Trenden indiklerinde toplama kampından yükselen dumanları gördüler. Dumanlar krematoryumda yakılan bedenlerden yükseliyordu, bunu daha sonra öğreneceklerdi.

Rozika, Avram, Micki, Franziska, Frieda, Perla ve Elizabeth isimlerindeki 7 cüce hemen SS Subayları'nın gözüne çaptı. Bu kişiler ölüm meleği Dr. Mengele'nin tam aradığı kişilerdi. Kendilerine Dr. Mengele'nin yanına gidecekleri söylendiğinde merak ettiler. "Burası bir ölüm kampıysa burada doktorun ne işi vardı?"

Dr. Mengele, Nazi tıbbi deneylerinin baş oyuncusuydu. Toplama kampları Mengele için bulunmaz bir fırsattı. Şeytani deneylerini Yahudiler üzerinde deneyebiliyordu. Akıl almaz deneyler gerçekleştiriyordu. Kendisi aynı zamanda ırkların biyolojik olarak farklılaştığını savunuyordu. Yahudi ırkının da gün geçtikçe bozulduğunu ve ırkın fiziksel olarak bozuk bir ırk olduğunu kanıtlamaya çalışıyordu. Bu nedenle de 7 cüceler onun için bulunmaz bir fırsattı. 

Mengele cüceler üzerinde yapacağı deneylerle cüceliğin Yahudilerde genetik olduğunu ispatlayacaktı. Korkunç bir deneyler serisine tabi tutulacak cüceler için aslında Mengele bir melekti. Çünkü onları ölümden sadece Mengele kurtarabilirdi. Defalarca toplu kıyım yapılan gaz odalarına giden insanları gördüler, topluca krematoryumlarda yakılan insanları gördüler. Mengele onları ölüm mekanizmalarından kurtaran tek kişiydi. Çünkü onlar Mengele'nin kobaylarıydı. Kendi kıyafetlerini giyebiliyorlardı. Kendilerine ait yıkanma leğenleri ve kişisel yatakları bile vardı. Bunların karşılığı tabiki bedelsiz değildi. Defalarca bayılana kadar kanları alındı, kulaklarına bazen kaynar su bazen buz torbaları tutuldu. Deney amaçlı saçları yolundu, dişleri çekildi, x ışınlarına tabi tutuldular. Kimi zaman tramva geçirebilecekleri şekilde jinekolojik deneylere tabi tutuldular. Kimi zaman çırılçıplak soyunduruldular ve üzerlerinde anlatım yaptılar. 

Tüm bunlar ızdırap dolu ve aşağılayıcı durumlar olsa da hayatta kalmalarını sağlıyordu. Mengele ile cüceler arasında duygusal bir bağ bile gelişmişti. Mengele en küçükleri olan bebek Shimshon'a kampta öldürülen çocukların oyuncaklarını getiriyordu. Cücelere hiç bağırmıyordu hatta sinirlendiğinde sakinleşmek için onların yanına gidiyordu. Onbinlerce kişiyi deneylerinde öldürmüş olan saf arı ırkı yaratmanın formülünü arayan Mengele, cücelere karşı bir farklı davranıyordu.

Bu iletişim Sovyetlerin gelip de kamptakileri kurtardığı 27 Ocak 1945 tarihine kadar sürdü. Mengele ve SS Subayları kamptakileri ölüm bloğuna göndertti. 1 Milyondan fazla insan Auschwitz'de öldü. Fakat cüceler kurtulan kesim oldu. Onlar Sovyetler tarafından kurtarıldılar ve İsrail'e göçtüler. Hayatlarını orada devam ettirdiler. En son 2001 yılında Perla hayata veda etti. Perla Mengele hakkında şöyle diyordu. "Ben o iblis sayesinde hayatta kaldım"