Tarihi Olaylar

RUANDA CUMHURİYETİ

18078

Okunma

Paylaşım

Coğrafik Bilgiler
Başkenti

Kigali
Bulunduğu Kıta

Afrika
Yüzölçümü

26.338 km²
Nüfus (2013 Sayımı)

11,78 Milyon
Zaman Dilimi

Merkez Afrika Zamanı (UTC+2)

Ekonomik Bilgiler
Toplam GSYİH (2013)

7,452 milyar USD
Kişi Başı GSYİH (2013)

632,76 USD
Toplam GSYİH SAGP (2013)

16,845 Milyar SAGP Doları
Kişi Başı GSYİH SAGP (2013)

1.430 SAGP doları ‎(2013)
Para Birimi

Ruanda Frangı (RWF)

Yönetim Şekli
Yönetim Biçimi

Başkanlık Sistemli Cumhuriyet
Başkan

Paul Kagame
Başbakan

Anastase Murekezi

Ulusal Bilgiler
Resmi Diller

Kinyarwanda, Fransızca, İngilizce
Milliyet

Ruandalı
Telefon Kodu

+ 250

RUANDA KRONOLOJİK TARİHİ

M.Ö 3000

Ruanda coğrafyasının ilk sakinleri olan Twa kabilesi, Afrika kıtasının kuzeyinden gelerek Ruanda’ya yerleşmeye başlamıştır.

M.Ö 1500-700

Bantu dillerini konuşan halklar tarım alanlarının bolluğu ve elverişliliği yüzünden Ruanda’ya göç etmiştir.

1300

Tutsi kabilesi, Twa ve Hutu’ların yaşadığı bölgeye gelerek ırk ve kültür kaynaşmasına yol açmıştır.

1600

Tutsi Kralı Ruganzu Ndori, askeri güç oluşturmuş ve Ruanda’nın merkezi ile birlikte Hutu’ların yaşadığı kırsal kesimleri ele geçirmiştir.

1800

Tutsi Kralı Kiferi Rwabugiri, merkezi bir askeri yapıya da sahip olan birleşik Ruanda Krallığını kurmuştur.

1858

İngiliz kaşif Hanning Speke, Ruanda’yı ziyaret eden ilk Avrupalı olmuştur.

1890

Bismarck yönetimi ile birlikte sömürgeciliğe önem veren Almanya'nın, Ruanda’yı ele geçirmesiyle birlikte Ruanda, Alman Doğu Afrika kolonisinin bir parçası haline gelmiştir.

1916

I. Dünya Savaşı sırasında Belçika kuvvetleri Ruanda’yı işgal ederek burada Belçika kolonisi kurmuştur.

1946

BM kurulmasıyla birlikte Ruanda’da BM gözetiminde Belçika’ya bağlı bir hükümet kurulmuştur.

1957

Belçika’nın azınlıktaki Tutsilere ayrıcalık tanımasının ardından Hutu’lar siyasi bir manifesto ilan etmiş ve kendi siyasi partilerini kurmuştur.

1959

Bağımsızlık dalgalanmaları oluşmasının ardından, Belçika siyasi dengeyi sağlayabilmek için Tutsi Kralı V. Kigeri ile birlikte binlerce Tutsiyi sürgüne yollamıştır.

1961

Ruanda, Belçika’dan bağımsızlığını kazanmıştır.

1962

Yönetime Hutuların geçmesi ve Tutsilere karşı baskıların artmasından sonra birçok Tutsi ülkeyi terk etmiştir.

1973

Cumhurbaşkanı Gregoire Kayibanda yönetimine Juvenal Habyarimana liderliğindeki güçler tarafından darbe yapılmış Kayibanda görevden uzaklaştırılmıştır.

1978

Yeni anayasa onaylanmış ve Habyarimana cumhurbaşkanı seçilmiştir.

1988

Komşu ülke Burundi’den 50.000 kadar Hutu şiddetten kaçarak Ruanda’ya sığınmıştır.

1990

Tutsiler kurduğu ve Ruanda’dan kaçan Tutsilerin geri dönmesini isteyen Ruanda Vatansever Cephesi (RPF) kurulmuş ve iktidardaki Hutulara saldırılar düzenlemeye başlamıştır.

1991

Yeni anayasa kabul edilerek çok partili seçim sistemine geçilmiştir.

1993

Toplumsal gerilimi önlemek nedeniyle Birleşmiş Milletler, ülkede istikrarın korunması adına Ruanda'ya barış gücü gönderme kararı almıştır.

1994

Cumhurbaşkanı Habyarimana Arusha’nın uçağı düşürülmüş ve Hutular, Tutsileri suçlayarak soykırıma başlamıştır.

1994

Aşırı milliyetçi Hutular, 800.000 kadar Tutsi ve ılımlı Hutuyu katletmiştir.

1994-1996

Zaire Mülteci Kampları, soykırımı gerçekleştiren Hutu militanlarının eline geçmiş ve Tutsilere karşı zulümler artarak devam etmiştir.

1996-1997

Kongo’daki hükümetin düşmesiyle birlikte Kongo’daki mültecilerin can ve mal güvenliği ortadan kalkmıştır. BM’nin devreye girmesiyle yeni bir soykırım önlenmiştir.

2000

Yapılan seçimler sonucunda Paul Kagame ülkenin yeni cumhurbaşkanı seçilmiştir.

2002

Eski cumhurbaşkanı Pasteur Bizimungu tutuklanmış ve devletin güvenliği yeterince korumadığı iddialarıyla suçlanmıştır.

2003

Ülkede yapılan ilk çok partili seçimleri Cumhurbaşkanı Kagame’nin vatansever cephesi kazanmıştır. Fakat seçimi gözleyen AB gözlemcileri seçimlerde hile olduğunu belirtmiştir.

2008

Ruanda meclisi aldığı karar ile birlikte 1994 yılında gerçekleşen soykırımdaki müdahale etmekteki yetersiz davranışından dolayı bir takım üst düzey yetkilinin adını açıklayarak Fransa’yı suçlamıştır. Fransa ise iddiaların kabul edilemez olduğunu belirtmiştir.