Resim: Pyotr Gruzinski'nin ünlü "Çerkes Sürgününde köylerini bırakan dağlı Çerkesler" tablosu, 1872 

1864’te Kafkasları ele geçirmek için bir dizi saldırılar düzenleyen dönemin Çarlık Rusya’sı Çerkesler ve Çeçenler tarafından gerçekleştirilen bir direnişle karşılaşmış ve ardından gelen büyük karşı saldırılar sonucunda yöre halkını zorla göz ettirmiştir. Bu ırkçı yaklaşım nedeniyle göç etmek zorunda kalan milyonlarca insan yolda açlıktan ve hava şartlarından dolayı yaşamını kaybetmiştir. 1 milyon insan da Osmanlı topraklarına göçe zorlanmıştır.

Çerkes soykırımı hakkında Lev Tolstoy: (Ünlü Rus edebiyatçı) şöyle der "Köylere gece karanlığında dalıvermek adet haline gelmişti. Gecenin kara örtüsü altında Rus askerlerinin ikişer üçer evlere dalmasını izleyen dehşet sahneleri öylesine korkunçtu ki, hiçbir rapor görevlisi olanları aktarmaya cesaret edemezdi…

Rus Tarihçi SULUJİYEN: “Dağlılar teslim olmuyor diye biz davamızdan vazgeçemezdik. Silahlarını alabilmek için yarısının kırılması gerekti. Kanlı savaşta bir çok kabile tümüyle yok oldu. Ayrıca,çoğu anneler bize vermemek için kendi çocuklarını öldürüyorlardı...”

Fransız Gazeteci A. FONVİLL: “Gemicilerin gözü doymuyordu. 50-60 kişilik gemiye 200-300 kişi alıyorlardı. Biraz su ve ekmekle yola çıkmışlardı. 5-6 günü aşınca bunlar tükeniyor ve açlıktan salgın hastalıklara yakalanıyorlar, yolda ölüyorlar ve onlar da denize atılıyorlardı. 600 kişiyle çıkan gemiden ancak 370 kişi sağ çıkabilmişti.”

Rus Tarihçi ZAHARYAN: “Çerkesler bizi sevmezler. Biz onları, özgür çayırlarından çıkardık. Avullarını yıktık. Bir çok kabile tümüyle yok edildi...”

Çerkes soykırımı dünyadaki birçok ülke tarafından resmi olarak tanınmamıştır. Soykırımı ilk taniyan bağımsız ülke ise 2011 yılında aldığı tanıma kararı ile Gürcistan olmuştur.

Dünya'daki diğer aşırı ırkçı akımlar için "Tarihten Katliam Seviyesindeki Irkçılık Akımları" galerimizi ziyaret edebilirsiniz.