Mütevazi bir kişilik. Kendi kendini Eleştiri yağmuruna tutan, Varoluş amacını çözmüş geride köklü bir çınar bırakabilmiş kişilik. Genelde Çoğu okuru onu Fareler ve İnsanlarla tanımış ancak "Cennetin Doğuşunu " Steinbeck , kendisi bile tavsiye ediyor.

Bir arkadaş Çanakkale ile ilgili şiir yazmış. O yazınca bende yazayım dedim.

Kan Anadolu

Ey Anadolu, kan aşık olmuş toprağına,
Ölüm, sevda gibi üstündeki canlara.
Yiğit Anadolu, kan kırmızısı al bayrağın altında,
Yetim kaldı onca evlat, onlar da bıraktı evlatlarını.

Yar Anadolu, her köşen ayrı bir cennet,
Güzelliğine yapışmış, şüphesiz bırakmaz illet.
Canım Anadolu, tarih şahittir bırakmıyor seni zillet,
Onca can şehit oldu hala ederler sana minnet.

Ey Anadolu, dört mevsim farklı eser rüzgarın,
Dördünde de durmaz, hala akar damarında ki kanın.
Nazlı Anadolu, görmez misin ağlar hala anaların,
Bağrına taş basar ama dimdiktir. Anadolu !

1925 Menemen, İzmir doğumlu, 2005 İstanbul ölümlü yazar ve şairimizdir. Aynı zamanda Sadri Alışık'ın eşi, Kerem Alışığın annesi Çolpan İlhan'ın da abisidir.
Ben sana mecburum şiirini ise zannederim bilmeyen yoktur.

Ben sana mecburum bilemezsin
Adını mıh gibi aklımda tutuyorum
Büyüdükçe büyüyor gözlerin
Ben sana mecburum bilemezsin
İçimi seninle ısıtıyorum.

Ağaçlar sonbahara hazırlanıyor
Bu şehir o eski İstanbul mudur
Karanlıkta bulutlar parçalanıyor
Sokak lambaları birden yanıyor
Kaldırımlarda yağmur kokusu
Ben sana mecburum sen yoksun.

Sevmek kimi zaman rezilce korkuludur
İnsan bir akşam üstü ansızın yorulur
Tutsak ustura ağzında yaşamaktan
Kimi zaman ellerini kırar tutkusu
Bir kaç hayat çıkarır yaşamasından
Hangi kapıyı çalsa kimi zaman
Arkasında yalnızlığın hınzır uğultusu

Fatih'te yoksul bir gramofon çalıyor
Eski zamanlardan bir cuma çalıyor
Durup köşe başında deliksiz dinlesem
Sana kullanılmamış bir gök getirsem
Haftalar ellerimde ufalanıyor
Ne yapsam ne tutsam nereye gitsem
Ben sana mecburum sen yoksun.

Belki haziran da mavi benekli çocuksun
Ah seni bilmiyor kimseler bilmiyor
Bir şilep sızıyor ıssız gözlerinden
Belki Yeşilköy'de uçağa biniyorsun
Bütün ıslanmışsın tüylerin ürperiyor
Belki körsün kırılmışsın telaş içindesin
Kötü rüzgar saçlarını götürüyor

Ne vakit bir yaşamak düşünsem
Bu kurtlar sofrasında belki zor
Ayıpsız fakat ellerimizi kirletmeden
Ne vakit bir yaşamak düşünsem
Sus deyip adınla başlıyorum
İçim sıra kımıldıyor gizli denizlerin
Hayır başka türlü olmayacak
Ben sana mecburum bilemezsin.