1)- Bu klasiklerden birincisi Yi King (Değişiklikler Kitabı) olarak bilinir. Geleceğe dair olayları tahmin etmekte kullanılan bu kitap, tarihin bilinen en eski kehanet kitabıdır. Bu klasik eskiye ait oluşturulan bir şema ve bu şemanın anlamlandırılmasıyla meydana gelen yorumlardan ibarettir. Metnin ilk şeklini Konfüçyüs’tan önceki Chou Hanedanlığının ilk yıllarına (MÖ. 1000) ait olduğu bilinmektedir. Özellikle bu kehanet kitabının üzerine yapılan yorumlar Konfüçyüs’a atfedilmektedir. Eser üzerinde yapılan incelemelerde bilim adamları eserin MÖ. Üçüncü asra ait olduğunu düşünseler de Yi King’de diğer eserler gibi uzun bir değişim sürecinin ardından son şeklini almıştır. İlk devletlerden beri hem Konfüçyanist hem de Taoist Okul, onun kendi klasiklerinden olduğunu iddia etmişlerdir. Yi King kitabındaki şemada görülen kesik çizgiler dişi yada pasif kozmik güç olan Yin i; düz çizgiler ise, erkek yada aktif bir güç olan Yang ı temsil eder. Hepsi birlikte Çin kozmolojisindeki evreni meydana getiren sekiz temel kurucuyu sembolize eder. Bunlar: Gök, Yeryüzü, Ateş, Su, Rüzgar, Gök Gürültüsü, Tepeler ve Bataklıklar dır. Bu çizgiler aynı zamanda ana yönleri, ahlaki ve zihinsel vasıfları da temsil eder. Bu şema özellikle evren sırları ve geleceği hakkında birçok ipucuna sahip olduğu düşünülmüş, hatta Çin’de bu şema fal bakma kehanette bulunma içinde kullanılmıştır. Bu şekiz trigramı oluşturan çizgilerden 64 adet altı köşeli yıldız oluşturulmuştur. Böylece bu yıldızlar Çin’in felsefi ve kozmolojik temellerini halini almıştır. Yi King’de ki çizgilerin ve yıldızların kendi bütünlükleri içinde, evrende bulunan ve insanlara uygulandıklarında onları refaha, barış ve mutluluğa götürecek bütün hayat ve faaliyet prensiplerini temsil ettiklerine inanılmaktadır. Yi King’in felsefesi tüm evreni sürekli bir değişiklik içinde olduğu ve onun bu parçalarının sürekli olarak birbirini etkilediği varsayımına dayanmaktadır. İster tabiat isterse insanlar ile ilgili olsun doğadaki her olay zincirleme gelişir. Bu klasik felsefi yönden diğer klasiklerden daha etkili olmuştur. Yi King’de 64 köşeli yıldızın dışında yer alan ne “On Kanat” diye bilinen tamamlayıcı yorum ve ilaveler, muhtemelen Chou Hanedanlığı döneminde Konfüçyanistler tarafından yazılmıştır. Yi King çok sayıda yabancı dile çevrilmiştir. Özellikle Avrupa ve Amerika’da en çok bilinen Çin klasiklerinden birisidir.
2)- Beş klasikten ikincisi olan Şu King (Tarih Kitabı), eski zamanlara ait belgelerden oluşmuş ve aynı zamanda Çin’in en eski tarihi kitabı olarak da bilinir. Konfüçyüs öncesindeki eski Çin hükümdarlıklarında derlenmiş ve imparatorların konuşmalarından pasajlarla oluşturulmuştur. Aynı zaman bu klasik Gök’ün yalnızca fedakar ve adaletli yöneticileri mükafatlandıracağı bir ahlaki ders niteliğindedir. Anlatıldığına göre Konfüçyüs bu kitabın oluşturulduğu belgeleri bir araya getirmiş, bunları derlemiş ve her pasajın başına önsöz eklemiştir. Modern bilim insanları tarafından bu kitabın önsözlerinin ve yazılışının Konfüçyüs’tan daha önceki bir dönemi yansıttığına inanılmış; ancak Konfüçyüs ve öğrencilerinin sık sık bu kitaptan alıntı yapmaları bu klasik üzerinde Konfüçyüs’unda katkısı olduğu izlenimini vermiştir. Geleneksel olarak Konfüçyüs’a atfedilen bu eser MÖ. 213’te Ch’in Shih Huang-ti tarafından tahrip edilmiş ancak Han Hükümdarlığı zamanında Konfüçyüs’ün bir torunu olan K’ung an Kao tarafından kısmen olsa da onarılmıştır. Her ne kadar Konfüçyüs’tan esintiler olmasına rağmen güvenirliği tartışma konusu olsa da Şu King’in yedi bölümünün eski Çin geleneklerinden ve kültüründen önemli bilgilerden oluştuğu konusunda genel bir düşünce hakimdir. Şu King elli sekiz bölümden ve şu altı tür belgeden oluşmaktadır. Kanunlar, öğütler, emirler, ilanlar, sözleşmeler, görev ve sorumluluklar. Bunlar MÖ. 3000’li yıllardan 630 yıllarına kadarki süreyi kapsayan belgelerdir. Kitabın her bir bölümünde bir tarihi olay konusunda kısa bilgi verilmiştir. Onun devamında da bu olayın ahlaki ve politik önemini vurgulayan bir örnek veya anlatıma yer verilmiştir. Bu eser edebi bir anlatım tarzı ve çoğu kerede anlaması zor bir şekilde bir tarza sahip olup tarih, yönetim, eğitim, coğrafya gibi pek çok kaynaktan birçok konuyu kapsamaktadır.
3)- Beş klasikten üçüncüsü olan Şi King (Şiirler veya Şarkılar Kitabı) Çin şiirinin en eski derlemesidir. Batı Chou Hanedanlığında (MÖ. 1111-770) veya diğer bir ifadeyle MÖ. 12. ve 6. asırları arasında kullanılan 305 şarkıdan oluşmaktadır. Bu şiirlerin birçoğu Konfüçyüsunda yaşamış olduğu Chou dönemine ait olduğu, sadece beşinin Şang Hanedanlığı döneminde (MÖ. 1751- 1112) ortaya çıkmış olabileceği düşünülmektedir. Rivayet göre Konfüçyüs, bu şiirleri üç bin şiirin bulunduğu bir koleksiyondan seçmiştir. Diğer bir rivayete göre ise, Chou Kralları bu şiirleri, kendi halkının şiirlerinin dinleyerek halkın sorunları hakkında bilgi sahibi olacaklarını düşünerek çok sayıdaki şiir arasından seçmiştir. Aynı zamanda bu şiirlerin, atalar kültür ve tabiat güçleri etrafında yoğunlaşan sosyal sadakati ve dini bağlılığı açığa çıkardığı söylenmiştir. Yukarıdaki iki rivayet arasında doğru bir bağlantı bulunmaktadır. Çünkü Konfüçyüs’ün “Konuşmalar” adlı eserinde Şi King klasiğine uygun şekilde giriş yapmıştır. Han Hanedanlığı döneminde derlenmiş olan şiirler kitabı dört bölüme ayrılmıştır. Bunlar: Fen (rüzgarlar ve havalar), Hsiao ya (küçük şiirler), Ta ya (büyük şiirler) ve Sung (ilahiler, methiyeler)’dir. Bunlardan 160’ı Feng ve kuzey Çin’de Chou idaresi altındaki on beş devlete ait halk şiirleridir. Bu şiirlerde meslek, eğlenceler, din ve halkın dinsel hayatı çoğu kere açık ve hisli bir dille anlatılmıştır. Hsiao’ya bölümü, saray mensuplarına ve aristokratlara ait şiirlerden oluşmaktadır. Bu şiirlerin pek çoğu saray hayatının çeşitli zevklerini ele alır. Ta ya bölümündeki şiirler genel olarak heybetli ve övgü karakterleridir. Sung bölümündeki ise ayinle ilgili şiirler, Chou saraylarının kendi kendini öven şiirler (5 şiir) yer almaktadır. Pek çok bilim adamı Şang Şiirleri’nin, ya Sang devletinde ortaya çıktığı veya Sang devleti tarafından korunduğu konusunda hem fikirdir. Şu King’deki şiirlerin çoğu kafiyeli ve dört mısralıdır. MÖ. 600’lerde derlenişinden itibaren, sonraki tüm Çin şiir kitapları için model oluşturmuştur.
4)- Beş klasikten dördüncüsü olan Li King (Ayinler Kitabı) muhtemelen ilk Han Hanedanlığı döneminde yazılmıştır. Fakat Lin King’in birçok kısmı daha önceki devirlere aittir. Özellikle beşinci bölümü, MÖ. 164 tarihinde İmparator Vang- ti’nin emriyle bir araya getirilmiş olan “İmparator Fermanları”ndan meydana gelmiştir. Tarihi MÖ. 4. asra kadar dayanan Li King’in pek çok sayfasının en az üçüncü sülaleye kadar varan adet ve düşüncülerden oluştuğu söylenmektedir. Diğer bir anlatıma göre ise MÖ. İkinci asırda prens Hsien’in (öl. 131) Li King’in bir nüshasını elden ele dolaştırdığını ve pek çok kısmını ona daha sonra ilave edildiği söylenmektedir. MÖ. Birinci asrın ilk yarısında bir Ta İte, seksen beş bölümlük bir nüsha oluşturmak için 204 bölümü düzelterek sınıflandırmış ve kısaltmıştır. Bu eser bu düzenlemeden sonra Ta Tai Chi (Büyük Tai’nin Kayıtları) olarak bilinmektedir. Onun genç kuzeni Tai Seng, Ta Tai Chi’nin en iyi bölümler olarak adlandırdığı bölümleri ayırmış ve Hsiao Tai Chi (Genç Ta’inin Kayıtları) adını verdiği ancak daha çok “Li Chi” olarak adlandırılan 49 bölümlük bir çalışmayı oluşturmuştur.
Li King, krallığa ait düzenlemeler, ayinin gelişimi, ayinle ilgili konular, kadın ve gençlere rehber, eğitim, sihir, ahlaki kurallar, dini kurbanın anlamı, cenaze töreninde giyilecek kıyafetler ve bir bilim adamının davranışları gibi konulardaki metinlerin bir tasnifini içerir. Ayrıca eser Konfüçyüs ve öğrencilerine ait anlatımlar veya Konfüçyüs’ün öğrencileri arasındaki diyalogları ele almaktadır. Böylece bu eser Konfüçyüsçu ahlak felsefesi hakkında birçok bilgi bulundurmaktadır. Li King’deki tamamen felsefi belgeler arasında dört kitabın büyük bir kısmını oluşturan Büyük Bilgi ve Orta Yol Doktrini de yer almaktadır. Han Hanedanlığı döneminden sonra Yi Li (Ayinler Kitabı) ile Chou Li (Chou’nun Ayinleri) adlı diğer iki kitap, Li King ile birleştirilmiştir. Bu üç kitap birlikte San Li (Ayinler Hakkında Üç Kitap) olarak biliniyordu. Yi Li muhtemelen ilk Han Hanedanlığı döneminde derlenmiş, o dönemde bir klasik olarak söylenebilecek tek ayin metnidir. O, feodal aristokrasinin evlilik törenlerinde, resmi ziyafetlerde, cenaze törenlerinde, okçuluk, müsabaka ve ayinle ilgili diğer durumlarda nasıl davranılacağı konusunda detaylı ve düzgün bir şekilde sınıflandırılmış bilgilerden oluşmaktaydı. Ayrıca bazı hizmetli sınıfının yerine getirmesi gerektiği görevleri de gösteriyordu. Chou Li ise, Chou’lar Devri’ne ait hükümet idaresinden bahseder. Li King 46 bölümden oluşur. Bazı bölümler Konfüçyüsluğun incelenmesi açısından son derece önemlidir. Herkese ait görevleri ve bilhassa hükümdarlık adabını öğrettiğinden, Çin’in birinci derecede kutsal metinleri arasında yer almıştır. Aynı zamanda o; ibadet, sosyal ilişkiler ve aile ilişkileri hakkında yazılmış olup. O, Çin medeniyet ve ahlakı hakkında etkili bir rehber olarak günümüze kadar gelmiştir. Bununla birlikte, Li King’in 46 babtan oluşan içeriği arasında ahkam ve dini inançlara dair kesin esaslara rastlanmaz. Asırlar boyunca eser hakkında ciltler dolusu yorumlar meydana getirilmiştir. J. Legge tarafından İngilizce’ye çevrilmiştir.
5)- Beş klasikten sonuncusu olan Ch’un Ch’iu (İlkbahar ve Sonbahar Vakayinameleri) ilk Konfüçyüsyen tarihidir. Ch’un ch’iu’nun, Konfüçyüs’un doğduğu yer olan Lu eyaletinde, MÖ. 480’de bizzat Konfüçyüs tarafından derlendiği söylenmektedir. Metinin içeriği kapalı ve betimlemeleri özlüdür. MÖ. 722-481 yılları arasında Lu’da görev yapan on iki idarecinin idari dönemlerini ve o dönemlere dair olayları kapsar. Bir nevi Lu eyaletinde meydana gelen olayların anlatılmasıdır. Ch’un ch’iu’da olaylar en çıplak yönleriyle anlatılmıştır. Özellikle ayrıntıya girilmemiş ve anlatımda tenkite başvurulmamıştır. Özellikle metnin anlatım tarzı ve ahlaki üslubuna bakılırsa bu eserin yazarının Konfüçyüs olabileceği düşünülmektedir. Eserde Konfüçyüs’ün kanun ve geleneğe olan bağlılığından da bahsedilmiştir. Çinliler tarafından bu esere çok itibar edilmiş ve halk arasında saygınlık kazanmıştır. Ayrıca bu klasik, tarih ve politikada ahlaki yargı için ölçü durumundadır. Konfüçyüs’ün ahlaki çöküntüyle mücadele etmek için bu eseri derlediği düşünülmektedir. Eski zamanların tarihi bir kaydı olarak bilinen Ch’un Ch’iu’nun değeri, Tso Chuan diye bilinen yorumlarla büyük ölçüde içeriği arttırılmıştır. On üç klasiğe dahil edilmeyen üç yorumdan biri olan Tso Chuan, hem canlı hem de dramatik rivayetlerin detaylı anlatımıyla tarihin ana hatlarını doldurur. Diğer iki yorum olan Kung-yang Chuan ve Ku-liang Chuan, Konfüçyüs’ün öğrencisi olan Tzu-hsia’nin talebeleri tarafından yazılmıştır. Onların yorumlarının da orijinal tarihin Konfüçyüs tarafından yazılmış olduğu kanaatini destekler gibi göründüğü ifade edilmektedir.